Jak grać w Texas Hold’em

Chcesz zagrać w pokera Texas Hold’em? Tu znajdziesz najważniejsze informacje na temat tej odmiany pokera – zasady, układy kart, warianty rozgrywki – i nauczysz się, na czym ta gra polega.

Texas Hold’em to jedna z najpopularniejszych odmian pokera na świecie. Mimo jej pozornej prostoty, gra ta potencjalnie opiera się na niezliczonych strategiach i złożonej taktyce.

Przed rozpoczęciem gry warto dobrze zrozumieć jej podstawowe zasady:

• Każdy gracz otrzymuje dwie karty widoczne tylko dla niego (tzw. „karty własne”, ang. „hole cards”).
• Krupier wykłada pięć kart (tzw. „karty wspólne”, ang. „community cards”) – najpierw trzy, potem jedną i na koniec jeszcze jedną – do dyspozycji wszystkich graczy, którzy mają za zadanie uzyskać jak najlepszy 5-kartowy układ.
• Po każdym wyłożeniu kart(y) następuje tura licytacji. Żeby pozostać w rozdaniu i zobaczyć następną kartę, gracze muszą włożyć do puli tyle samo żetonów, co pozostali (chyba że któryś z graczy już zagrał za wszystko).
• Przy porównaniu kart pulę wygrywa posiadacz najlepszego układu pokerowego. Każdy może wykorzystać w tym celu dowolną kombinację spośród dostępnych siedmiu kart, wybierając pięć najlepszych w danej sytuacji. Może to oznaczać użycie obu, tylko jednej lub nieużycie żadnej z zakrytych kart z ręki.

W grze Hold'em specjalny żeton zwany „button” lub „dealer button” wskazuje w każdym rozdaniu symbolicznego rozdającego. Przed rozpoczęciem rozdania osoba siedząca bezpośrednio za rozdającym (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) wpłaca „małą ciemną” – pierwszy obowiązkowy zakład w ciemno. Gracz bezpośrednio za nim wkłada do puli „dużą ciemną”, czyli kolejny wymuszony zakład – zwykle dwa razy większy niż „mała ciemna”. Wysokość ciemnych uzależniona jest od stawek i struktury konkretnej gry.

W grach Limit niski zakład odpowiada dużej ciemnej, a mała ciemna stanowi zwykle połowę dużej (ale przy niektórych stawkach może być inaczej). Na przykład w grze 2/4 $ Limit mała ciemna wynosi 1 $, a duża – 2 $. Z kolei w grze 15/30 $ Limit mała ciemna to 10 $, podczas gdy duża ciemna wynosi 15 $.

W grach typu Pot Limit i No Limit wysokość ciemnych określona jest w nazwie konkretnej gry (na przykład w grze 1/2 $ Hold'em mała ciemna wynosi 1 $, a duża – 2 $).

Czasem struktura gry wymaga też wpłacania do puli przez wszystkich graczy „ante” (innego obowiązkowego zakładu, zwykle mniejszego niż mała i duża ciemna).

Po wpłaceniu ciemnych każdy gracz otrzymuje dwie zakryte karty własne. Rozpoczyna się licytacja, przebiegająca wokół stołu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, począwszy od gracza siedzącego na pozycji „under the gun” (czyli bezpośrednio na lewo od dużej ciemnej).

W Hold'emie, tak jak w innych odmianach pokera, można „spasować”, „zaczekać”, „postawić”, „sprawdzić’” lub „przebić”. Aktualna dostępność poszczególnych opcji uzależniona jest od działań graczy wypowiadających się wcześniej. Jeśli nikt dotąd nie stawiał, można albo zaczekać (zachować swoje karty bez wkładania żetonów do puli), albo postawić. Jeśli ktoś włożył już żetony do puli, kolejne osoby mają do wyboru: spasowanie, sprawdzenie lub przebicie (zwane też podbiciem). Sprawdzenie to wyrównanie poprzedniego zakładu. Natomiast żeby przebić, trzeba wpłacić do puli wyższy zakład niż poprzednik.

Po obejrzeniu swoich kart zakrytych każdy gracz ma możliwość sprawdzenia dużej ciemnej lub jej przebicia. Jak wspomniano wyżej, licytacja zaczyna się na lewo od dużej ciemnej, która w tej rundzie traktowana jest jako tzw. „live bet” (co oznacza, że osoba wpłacająca ten zakład nadal ma możliwość przebicia, gdy znów nadejdzie jej kolej ruchu, a nikt inny nie przebił). Pierwszy licytujący gracz może spasować, sprawdzić lub przebić. Na przykład, jeśli duża ciemna wynosiła 2 $, żeby sprawdzić ten zakład, trzeba wpłacić 2 $, a żeby przebić, co najmniej 4 $. Licytacja dalej toczy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Uwaga! Struktura obstawiania może różnić się w zależności od rodzaju gry. Wyjaśnienia zasad licytacji w wariantach Limit Hold'em, Pot Limit Hold'em i No Limit Hold'em znajdziesz poniżej.

W każdej turze licytacja toczy się do momentu, w którym wszyscy aktywni gracze (którzy nie zrzucili kart) wyrównają swoje zakłady.

Na tym etapie na stół wykładane są trzy karty odkryte, zwane „flopem”. W grze typu Hold’em trzy karty na flopie to karty wspólne, dostępne dla wszystkich graczy nadal uczestniczących w rozdaniu. Licytację po flopie rozpoczyna pierwszy (pozostający nadal w rozdaniu) gracz, siedzący za rozdającym zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Możliwości są podobne jak przed flopem, ale zanim ktokolwiek postawi, gracze mają na tym etapie możliwość zaczekania i tym samym przekazania ruchu kolejnej osobie na lewo.

Gdy zakończy się licytacja po flopie, na stół wykładana jest kolejna odkryta karta wspólna, tzw. „turn”. Niektórzy nazywają ją także „fourth street”. Kolejną turę licytacji rozpoczyna pierwszy (pozostający nadal w rozdaniu) gracz, siedzący za rozdającym zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

Gdy zakończy się licytacja po turnie, na stół wykładana jest kolejna odkryta karta wspólna, tzw. „river” lub „fifth street”. Jest to piąta, i ostatnia, karta wspólna w odmianie Hold'em. Licytacja znów zaczyna się od pierwszego aktywnego gracza siedzącego za rozdającym i obowiązują takie same zasady obstawiania jak po flopie i turnie.

Jeżeli po zakończeniu ostatniej tury licytacji w grze pozostaje więcej niż jedna osoba, ostatni gracz, który postawił lub przebił, pierwszy wykrywa swoje karty. Jeśli w ostatniej rundzie licytacji nie został postawiony żaden zakład, swoje karty jako pierwszy pokazuje gracz znajdujący się bezpośrednio za rozdającym (zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Przy porównaniu kart pulę wygrywa posiadacz najlepszego 5-kartowego układu. W przypadku wystąpienia identycznych układów pula jest dzielona równo między ich posiadaczy. Zasady Hold’ema mówią, że wszystkie kolory są traktowane równo.

Po przekazaniu puli zwycięzcy można rozpocząć następne rozdanie. Żeton wskazujący rozdającego jest przesuwany do kolejnej osoby, wpłacane są ciemne i ante, a każdy gracz otrzymuje nowe karty.

Możliwych kombinacji początkowych w pokerze Texas Hold’em jest 1326. Ponieważ jednak w tej odmianie pokera nie obowiązuje starszeństwo kolorów, wiele z tych układów ma przed flopem taką samą wartość. Gdy wyeliminujemy równorzędne kombinacje, pozostaje nam w odmianie Texas Hold’em 169 tzw. „rąk startowych”.

Przed flopem najlepszą ręką są dwa asy. Jeśli jednak karty wspólne Ci nie pomogą, pozostaniesz jedynie z parą. W rozdaniach, w których uczestniczy kilka osób, układ ten może być niewystarczający, by angażować się w dalsze tury licytacji lub wygrać rozdanie przy porównaniu kart.

W grach jeden na jednego (ang. „heads up”) zwykle należy rozgrywać dużo rąk startowych (nazywamy to bardzo szerokim zakresem), zwłaszcza będąc na pozycji rozdającego.

Jednak w większym gronie (ang. „multi-way games”), warto wybierać karty bardzo starannie, biorąc pod uwagę swoją pozycję przy stole i ruchy przeciwników. Układami, które na ogół warto rozgrywać, są:

• Najwyższe pary – w pokerze Texas Hold’em najlepszymi kartami na starcie („premium”) są AA i KK. Przed flopem można je rozgrywać zdecydowanie, ostro i agresywnie, a nawet, jeśli nadarzy się sprzyjająca okazja, postawić na nie na tym etapie wszystkie żetony. QQ i JJ to następne w kolejności karty, które można z powodzeniem rozgrywać, ale należy zachować większą ostrożność, jeśli ktoś inny zaatakuje pre-flop lub gdy na flopie pojawią się wyższe karty.
• Niskie pary – pary od niskich po średnie, jak 44 czy 66, nadają się do rozgrywania z późniejszych pozycji, jeśli ma się szansę stosunkowo niskim kosztem obejrzeć flop i zapolować na trójkę (zwaną z angielskiego „set”). Jeśli trafi Ci się taki układ, będzie nieźle zamaskowany przed posiadaczami wyższych par lub pojedynczych kart. W przypadku intensywnej licytacji przed flopem lub nieuzyskania lepszej kombinacji po flopie zaleca się jednak zrzucenie tych kart.
• Kolejne karty w kolorze (ang. „suited connectors”) – karty o sąsiadujących wartościach i w tym samym kolorze (np. J kier z 10 kier). Takie ręce startowe dają duże możliwości po flopie – ze względu na spore szanse na uzyskanie stritów lub kolorów. Zaleca się rozgrywanie wielu takich rąk przy licznych przeciwnikach i gdy ma się dużo żetonów, bo mają one potencjał na wygranie wysokich pul przeciwko posiadaczom gorszych układów (jak dwie pary czy trójka).
• Asy z kartami w kolorze (ang. „suited aces”) – ręce w rodzaju A kier z 4 kier dają szansę na uzyskanie stritów, ale przede wszystkim – najlepszego koloru. One również mogą być niezwykle opłacalne przeciwko posiadaczom słabszych układów, a zwłaszcza niższych kolorów. Ponadto świetnie nadają się do blefowania po przebiciach przed flopem. Posiadanie asa blokuje układy z tą kartą u przeciwników. A w razie sprawdzenia ręka taka nadal ma spore szanse na dobre spisanie się po flopie.

Dobre zrozumienie hierarchii układów (nie tylko rąk startowych) ma kluczowe znaczenie dla jak najlepszego rozegrania uzyskanego z siedmiu dostępnych kart najwyższego pięciokartowego układu.

W odmianie Texas Hold’em obowiązuje tradycyjna kolejność układów pokerowych („high”):

• Poker królewski – pięć kart – od asa do 10 – w tym samym kolorze.
• Poker – pięć kolejnych pod względem wartości kart w tym samym kolorze.
• Kareta (czwórka) – cztery karty o tej samej wartości i jedna karta dodatkowa – tzw. kicker.
• Ful – trzy karty o tej samej wartości i dwie inne tworzące parę.
• Kolor – pięć kart w tym samym kolorze.
• Strit – pięć kolejnych pod względem wartości kart.
• Trójka – trzy karty o tej samej wartości i dwie karty dodatkowe o różnych wartościach.
• Dwie pary – dwie karty o tej samej wartości, dwie inne również tworzące parę oraz jedna karta dodatkowa.
• Para – dwie karty o tej samej wartości i trzy karty dodatkowe o różnych wartościach.
• Pojedyncza karta – karty o różnej wartości, które nie tworzą żadnego innego układu.

Więcej informacji na temat starszeństwa układów pokerowych, wraz z przykładami, znajdziesz w sekcji „Jak grać”.

W grach Limit, Pot Limit i No Limit Hold'em obowiązują takie same zasady, ale z kilkoma wyjątkami.

• Limit Texas Hold'em
  W grach Limit Hold'em wysokości zakładów są z góry ustalone. Przed flopem i na flopie wszystkie zakłady i przebicia mają tę samą wysokość, co duża ciemna. Na turnie i riverze wszystkie zakłady i przebicia ulegają podwojeniu. W grze Hold’em ze stałym limitem zakładów w każdej rundzie licytacji graczy obowiązuje ograniczenie do czterech zakładów. Są nimi: (1) postawienie zakładu, (2) przebicie, (3) ponowne przebicie i (4) tzw. „cap” (ostatnie przebicie).

• No Limit Texas Hold'em
  W grze Hold'em bez limitu minimalna wysokość zakładu odpowiada dużej ciemnej, ale gracze zawsze mogą postawić więcej, a ogranicza ich jedynie liczba posiadanych w danej chwili żetonów.
  
  Minimalne przebicie: w grach No Limit Hold'em przebicie nie może być niższe niż poprzedni zakład lub przebicie w tej samej rundzie licytacji. Na przykład, jeśli pierwszy gracz postawi 5 $, następny musi przebić o co najmniej 5 $ (zakład wyniesie minimum 10 $).
  
  Maksymalne przebicie: wszystkie posiadane aktualnie przez danego gracza żetony (ilość żetonów znajdujących się przed nim na stole).
  
  W grach No Limit Hold'em nie obowiązuje ograniczenie ilości zakładów, tzw. „cap”.

• Pot Limit Texas Hold'em
  W grach Pot Limit Hold'em minimalny zakład ma taką wartość jak duża ciemna, ale maksymalna wysokość zakładu ograniczona jest do aktualnego rozmiaru puli.
  
  Minimalne przebicie: przebicie nie może być mniejsze niż poprzedni zakład lub przebicie w tej samej rundzie licytacji. Na przykład, jeśli pierwszy gracz postawi 5 $, następny musi przebić o co najmniej 5 $ (zakład wyniesie minimum 10 $).
  
  Maksymalne przebicie: wysokość puli, która jest definiowana jako suma wszystkich żetonów już znajdujących się w puli, wszystkich zakładów leżących już na stole i kwoty, za jaką aktywny gracz musi wejść (sprawdzić), zanim sam przebije.
  
  Przykład: jeśli w puli jest 100 $ i nikt w tej turze licytacji jeszcze nie stawiał, gracz może postawić nie więcej niż 100 $. Następnie decyzję podejmuje kolejny gracz po jego lewej stronie. Może on spasować, sprawdzić za 100 $ lub przebić. Przebicie to musi mieścić się pomiędzy kwotą minimalną (100 $) a maksymalną, która wyniesie tu 400 $ – przebijający najpierw sprawdza za 100 $, podnosząc pulę do 300 $, a następnie przebija o 300 $, więc cały jego zakład to 400 $.
  
  W grach Pot Limit Hold'em nie obowiązuje ograniczenie ilości zakładów, tzw. „cap”.

• Mixed Texas Hold'em
  W grze mieszanej – Mixed Hold’em – rozgrywane są z określoną częstotliwością naprzemiennie odmiany Limit Hold’em oraz No Limit Hold’em. Ciemne standardowo rosną, kiedy gra zmienia się z No Limit na grę Limit Hold’em, aby zapewnić równowagę średniej wysokości puli w obu odmianach. Zasady licytacji w każdej rundzie zgodne są z normalnymi regułami danej odmiany, jak opisano powyżej.

W oprogramowaniu Staruniv nie jest możliwe postawienie mniej ani więcej, niż jest to dozwolone. Suwak i okienko obstawiania pozwalają wyłącznie na wybór zakładów w ramach wyznaczonych granic.

Jeśli chcesz biegle opanować tę odmianę pokera, pobierz aplikację Staruniv i wypróbuj nasze darmowe gry, w których możesz zmierzyć się online z innymi graczami. W odróżnieniu od naszych gier na prawdziwe pieniądze, przy darmowych stołach nie ryzykujesz utraty żadnych pieniędzy, więc bezstresowo nauczysz się podstaw gry i wszystkich zasad pokera Hold’em.

Texas Hold’em to tylko jedna z licznych oferowanych u nas odmian pokera. Zapoznaj się z całą ofertą gier pokerowych.