Układy pokerowe

W Staruniv oferujemy wiele odmian pokera. Stosowane są w nich różne rankingi układów. W grach Hold’em, Omaha, Seven Card Stud i Five Card Draw używa się tradycyjnej hierarchii „high”. Omaha Hi/Lo, Razz i Stud Hi/Lo opierają się dla układów „low“ (niskich) na rankingu „Ace to Five” („California”). Z kolei w 2-7 Single Draw i 2-7 Triple Draw w wyłanianiu niskich układów korzysta się z hierarchii „Deuce to Seven” („Kansas City”).

I wreszcie w odmianie Badugi stosuje się specjalny ranking, stworzony specjalnie dla tej gry.

Poker (ang. Straight Flush): Pięć kolejnych pod względem wartości kart w tym samym kolorze.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa posiadacz pokera z najwyższą kartą.

Najlepszym pokerem jest tzw. poker królewski, czyli as, król, dama, walet i dziesiątka w jednym kolorze. Układu tego nie można pokonać.

Czwórka lub kareta (ang. Four of a Kind): cztery karty tej samej wartości i jedna karta dodatkowa, tzw. kicker.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa najwyższa kareta. W grach z kartami wspólnymi, jeśli gracze mają tę samą czwórkę, wygrywa posiadacz najwyższej karty dodatkowej (tzw. „kickera”).

Ful (ang. Full House): trzy karty tej samej wartości i dwie inne tworzące parę.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa układ z wyższymi trzema kartami o jednakowej wartości. W grach z kartami wspólnymi, jeśli gracze mają takie same trzy karty, wygrywa posiadacz wyższej pary.

Kolor (ang. Flush): pięć kart w tym samym kolorze.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa gracz z najwyższą kartą. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać drugą, trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei. Jeśli wszystkie karty w kolorze mają takie same wartości, pula jest dzielona. Sam kolor kart nigdy nie jest w pokerze brany pod uwagę przy rozstrzyganiu o wygranej.

Strit (ang. Straight): pięć kolejnych pod względem wartości kart.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa posiadacz strita z najwyższą kartą.

Uwaga! As może być użyty na początku lub na końcu sekwencji i jest jedyną kartą, którą można wykorzystać w ten sposób. A, K, Q, J, T to najwyższy strit (od asa), natomiast 5, 4, 3, 2, A to najniższy strit (od piątki).

Trójka (ang. Three of a Kind): Trzy karty tej samej wartości i dwie karty dodatkowe o różnych wartościach.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa najwyższa trójka. W grach z kartami wspólnymi, jeśli gracze mają tę samą trójkę, wygrywa posiadacz najwyższej karty dodatkowej, a jeśli i ona jest taka sama, to decyduje kolejna karta dodatkowa.

Dwie pary (ang. Two Pair): dwie karty tej samej wartości, dwie inne również tworzące parę oraz jedna karta dodatkowa.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa najwyższa para. Jeśli gracze mają tę samą najwyższą parę, wygrywa posiadacz najwyższej drugiej pary. Gdy obaj gracze mają po dwie identyczne pary, wygrywa posiadacz najwyższej karty dodatkowej.

Para (ang. One Pair): dwie karty tej samej wartości i trzy karty dodatkowe o różnych wartościach.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa najwyższa para. Jeśli gracze mają tę samą parę, wygrywa posiadacz najwyższej karty dodatkowej lub, w razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać drugą albo trzecią najwyższą kartę dodatkową.

Najwyższa pojedyncza karta (ang. High Card): każdy układ, który nie mieści się w żadnej z powyższych kategorii.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wygrywa posiadacz najwyższej karty lub, w razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać drugą, trzecią, czwartą albo piątą kartę w kolejności.

Ta metoda wyłaniania niskich układów stosowana jest tradycyjnie w grach Hi/Lo, takich jak Omaha Hi/Lo czy Stud Hi/Lo, a także w pokerze Razz, który jest grą typu Stud, ale opierającą się tylko na niskich układach.

W rankingu „Ace to Five“ (czyli „od asa do piątki“) kolory nie mają znaczenia. Kolor czy strit nie dyskwalifikują układu do wygrania „low”. Asy są tu w niskich układach traktowane zawsze jako jedynka.

Pamiętaj, że wartość układu określa się od najwyższej karty i stopniowo schodzi w dół.

„Five Low” lub „Wheel”: piątka, czwórka, trójka, dwójka i as.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, wszyscy jego posiadacze dzielą pulę pomiędzy sobą.

„Six Low”: dowolny układ pięciu kart, które nie są wyższe niż szóstka i nie tworzą pary.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. A zatem, 6 4 3 2 A pokona 6 5 4 2 A. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei.

„Seven Low”: dowolny układ pięciu kart, które nie są wyższe niż siódemka i nie tworzą pary.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei.

„Eight Low”: dowolny układ pięciu kart, które nie są wyższe niż ósemka i nie tworzą pary.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei.

„Eight Low” to najsłabszy układ, który uznaje się za „low“ w odmianach Omaha Hi/Lo i Stud Hi/Lo. Jednak w grach Razz zasada taka nie obowiązuje, a najniższy układ zawsze wygra pulę, nawet jeśli jest to „nine low” (z 9), „queen low” (z damą), a nawet para!

„Deuce to Seven Lowball” to dokładne przeciwieństwo tradycyjnego rankingu „high”. A zatem najgorszy możliwy tradycyjny układ – siedem-pięć „high” w różnych kolorach – staje się tutaj najlepszym („perfect seven” lub „wheel”).

W praktyce as zawsze traktowany jest w „Deuce to Seven” jako karta wysoka (więc A 5 4 3 2 to „ace high”, a nie strit). Strity i kolory są tu uznawane i dyskwalifikują układ.

„Seven Low”: dowolny układ pięciu kart, które nie są wyższe niż siódemka, nie tworzą pary, strita i nie są w tym samym kolorze. Najlepszy możliwy układ to 7 5 4 3 2, zwany też „wheel” lub „number one”.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. A zatem, 7 5 4 3 2 pokonuje 7 6 5 3 2 („Seven-Five low” jest lepsze niż „Seven-Six low”). W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei.

„Eight Low”: dowolny układ pięciu kart, które nie są wyższe niż ósemka, nie tworzą pary, strita i nie są w tym samym kolorze.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei.

„Nine Low”: dowolny układ pięciu kart, które nie są wyższe niż dziewiątka, nie tworzą pary, strita i nie są w tym samym kolorze.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei.

„Ten Low”: dowolny układ pięciu kart, które nie są wyższe niż dziesiątka, nie tworzą pary, strita i nie są w tym samym kolorze.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią, czwartą lub piątą najwyższą kartę z kolei.

Uwaga!  W grach „Deuce to Seven Lowball” nie obowiązują ograniczenia wartości kart do „low”. Podane powyżej układy to tylko kilka przykładów, ale pula w grach Deuce to Seven jest zawsze przyznawana posiadaczowi najniższego układu, nawet jeśli jest to para lub jeszcze gorszy układ.

W grach Badugi nie korzysta się z tradycyjnych hierarchii i nabranie biegłości w odczytywaniu układów wymaga pewnej praktyki.  Ranking „Badugi” jest w pewnym stopniu pokrewny „Ace to Five”, tu też as zawsze traktowany jest jako karta niska. Jednak – w przeciwieństwie do hierarchii „Ace to Five” – w „Badugi” każda karta musi być w innym kolorze i posiadać inną wartość.

Układ „Badugi” składa się z czterech kart, a nie – jak zwykle – z pięciu. Dlatego też nie ma tu możliwości utworzenia 5-kartowego strita, a cztery kolejne pod względem wartości karty nie dyskwalifikują układu.

Pamiętaj, że jeśli masz cztery karty tego samego koloru, tylko jedna z nich się liczy, podobnie jak jedna karta z pary.

„Badugi”: dowolny układ czterech kart w różnych kolorach, które nie tworzą pary.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią lub czwartą najwyższą kartę z kolei.

Układy trzykartowe: dowolne układy trzech kart w różnych kolorach, które nie tworzą pary, z czwartą kartą do pary lub do koloru. Grają trzy najniższe karty nie do pary w różnych kolorach.

Ponieważ mamy tu parę, jedna z czwórek się nie liczy, więc ignorujemy ją, uzyskując 3-kartowy układ: 4 2 A.

Ponieważ mamy tu dwa kiery, jedną z tych kart ignorujemy, uzyskując 3-kartowy układ: 3 2 A.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. W razie potrzeby, do rozstrzygnięcia remisu można wykorzystać trzecią najwyższą kartę z kolei. Czwarta karta (do pary lub do koloru) nie należy do układu, więc nie jest uwzględniana przy rozstrzyganiu remisu.

Układy dwukartowe: dowolne układy dwóch kart w różnych kolorach, które nie tworzą pary, z dwoma kartami do pary lub do koloru. Grają dwie najniższe karty nie do pary w różnych kolorach.

Ponieważ mamy tu dwie pary, jedną kartę z każdej z nich odrzucamy, uzyskując 2-kartowy układ: 5 A.

Ponieważ mamy tu trzy kiery, dwa z nich odrzucamy, uzyskując 2-kartowy układ: 2 A.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pulę wygrywa posiadacz najniższej drugiej w kolejności karty. Trzecia i czwarta karta (do pary lub do koloru) nie należą do układu, więc nie są uwzględniane przy rozstrzyganiu remisu.

Układy jednokartowe: układy składające się tylko z jednej karty. Wykorzystuje się najniższą posiadaną kartę.

Ponieważ mamy tu cztery asy, trzy z nich odrzucamy, uzyskując 1-kartowy układ: pojedynczego asa.

Ponieważ mamy tu cztery karty w tym samym kolorze, trzy z nich odrzucamy, uzyskując 1-kartowy układ: pojedynczą trójkę.

Gdy więcej graczy posiada taki układ, pula jest dzielona pomiędzy posiadaczy identycznych 1-kartowych układów.

Kiedy już opanujesz układy, możesz zastanowić się nad najlepszym sposobem ich rozgrywania i prawdopodobieństwem pokonania innych.

Uogulniając, zasady są następujące:

• Para > pojedyncza karta
• Dwie pary > para
• Trójka > dwie pary
• Strit > trójka
• Kolor> strit
• Ful > kolor
• Kareta > ful
• Poker > kareta
• Poker królewski > każdy inny poker

Talia kart do gry w pokera zawsze składa się z 52 kart i 2 598 960 ich możliwych kombinacji. Aby ustalić szanse wystąpienia danego układu, musisz rozważyć, na ile sposobów można go uzyskać.

Na przykład: pokera królewskiego można zyskać na cztery sposoby, gdyż mamy cztery kolory kart. A zatem obliczenia wyglądają następująco:  4 ÷ 2 598 960 = 0,00000154.