Omaha Hi/Lo (zwana też „Omahą High Low”, „Omahą H/L”, „Omahą/8” lub „Omahą 8-or-better”) zyskała ogromną popularność dzięki wysokim pulom, które można w niej wygrać. Każdy gracz otrzymuje cztery zakryte karty („karty własne”), które należą tylko do niego. Pięć odkrytych kart wspólnych wykłada się na środek stołu. Do utworzenia najlepszego 5-kartowego układu gracze muszą użyć dokładnie dwóch spośród kart własnych oraz dokładnie trzech kart wspólnych. Pula jest dzielona pomiędzy posiadaczy najlepszego układu wysokiego i najlepszego układu niskiego, stąd nazwa Omaha Hi/Lo. Do utworzenia wysokiego i niskiego układu możesz wykorzystać różne kombinacje dwóch kart z ręki z kartami ze stołu, ale zawsze muszą to być dokładnie dwie karty własne i trzy wspólne. Na stronie z pokerowymi układami znajdziesz ich hierarchię dla odmiany Omaha Hi/Lo.
Poker Omaha Hi/Lo jest rozgrywany wg zasady „8-or-better”, co oznacza, że niski układ (low) wygrywający część puli musi składać się z pięciu kart o różnej wartości, ale nie wyższych niż ósemka. Niskie układy są w tej odmianie pokera wyłaniane w ten sam sposób, co w 7 Card Stud Hi/Lo. Jeśli w rozdaniu nie pojawi się układ niski, cała pula przypada posiadaczowi najlepszego układu wysokiego.
W pokerze Omaha Hi/Lo stosuje się zasadę „Ace to Five” lub „California”. Strity i kolory nie działają na niekorzyść niskiego układu, a asy są zawsze niskimi kartami (w układzie „low”), więc najlepszy możliwy układ to tzw. „wheel”: 5, 4, 3, 2, A. Aby zobrazować zasadę wyłaniania układu low, poniżej pokazano wybrane układy w kolejności od najsłabszego (nr 1), który rzadko wygrywa połowę puli, do najsilniejszego (nr 10 - „nuts”):
Pamiętaj, że układy low zawsze odczytuje się od najwyższej karty w dół. Na przykład, układ nr 9 zwany jest „six-low” (6-low), ponieważ najwyższą z kart, które go tworzą, jest szóstka; układ nr 5 to „seven-low” (7-low); a nr 1 – „eight-low” (8-low). W pokerowym slangu zwykło się rozróżniać najbliżej sąsiadujące ze sobą układy, wymieniając kolejną niższą kartę, np. nr 9 zostałby nazwany „six-four low” (6-4 low) w zestawianiu z trochę gorszym układem nr 8 – „six-five low” (6-5 low).
Warto pamiętać, że ponieważ strity i kolory nie przekreślają kwalifikowania układu jako low, więc są to wyjątkowo pożądane układy, które pozwalają często na wygranie zarówno puli high, jak i low. Sytuację taką nazywamy „scoop”.
Dostępne są następujące wersje gry Omaha Hi/Lo:
W grze Omaha Hi/Lo specjalny żeton zwany „button” lub „dealer button” wskazuje w każdym rozdaniu symbolicznego rozdającego. Przed rozpoczęciem rozdania osoba siedząca bezpośrednio za rozdającym (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) wpłaca „małą ciemną” - pierwszy obowiązkowy zakład w ciemno. Gracz bezpośrednio za nim wkłada do puli „dużą ciemną”, czyli kolejny wymuszony zakład – zwykle dwa razy większy niż „mała ciemna”. Jednak wysokość ciemnych uzależniona jest od stawek i struktury konkretnej gry.
W grach Limit niski zakład odpowiada dużej ciemnej, a mała ciemna stanowi zwykle połowę dużej, ale przy niektórych stawkach może być inaczej. Na przykład, w grach Limit 2 $/4 $ mała ciemna wynosi 1 $, a duża – 2 $; Z kolei w grze 15/30 $ Limit mała ciemna to 10 $, podczas gdy duża ciemna wynosi 15 $.
Gry Pot Limit i No Limit opisywane są poprzez wysokości ciemnych (na przykład, w grze 1/2 $ Omaha Hi/Lo mała ciemna wynosi 1 $, a duża ciemna – 2 $).
Po zapłaceniu zakładów w ciemno każdy gracz otrzymuje cztery karty zakryte. Rozpoczyna się licytacja, przebiegająca wokół stołu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, począwszy od gracza siedzącego na pozycji „under the gun” (czyli bezpośrednio na lewo od dużej ciemnej).
Po obejrzeniu swoich kart zakrytych każdy gracz ma możliwość sprawdzenia dużej ciemnej lub jej przebicia. Jak wspomniano wyżej, licytacja zaczyna się na lewo od dużej ciemnej, która w tej rundzie traktowana jest jako tzw. „live bet” (co oznacza, że osoba wpłacająca ten zakład nadal ma możliwość przebicia, gdy znów nadejdzie jej kolej ruchu, a nikt inny nie przebił). Pierwszy licytujący gracz może spasować, sprawdzić lub przebić. Na przykład, jeśli duża ciemna wyniosła 2 $, żeby sprawdzić ten zakład, trzeba wpłacić 2 $, a żeby przebić, co najmniej 4 $. Licytacja dalej toczy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Uwaga! Struktura obstawiania może różnić się w zależności od rodzaju gry. Wyjaśnienia na temat licytacji w odmianach Limit Omaha Hi/Lo, Pot Limit Omaha Hi/Lo i No Limit Omaha Hi/Lo znajdziesz poniżej.
W każdej turze licytacja toczy się do momentu, w którym wszyscy aktywni gracze (którzy nie zrzucili kart) wyrównają swoje zakłady.
Po zakończeniu pierwszej tury licytacji, na stół wykładany jest „flop”. Są to trzy karty wspólne, dostępne dla wszystkich graczy nadal uczestniczących w rozdaniu. Licytację rozpoczyna pierwszy (pozostający nadal w rozdaniu) gracz, siedzący za rozdającym zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Odbywa się kolejna tura licytacji. W odmianie Limit Omaha Hi/Lo wszystkie zakłady i przebicia po flopie są równe małemu zakładowi (na przykład, $2 w grze $2/$4).
Gdy zakończy się licytacja po flopie, na stół wykładana jest kolejna odkryta karta wspólna, tzw. „turn”. Jest to czwarta karta wspólna w odmianie Omaha Hi/Lo. Grę rozpoczyna pierwszy aktywny (pozostający nadal w rozdaniu) gracz siedzący za rozdającym zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Odbywa się kolejna tura licytacji. W odmianie Limit Omaha Hi/Lo zakłady i przebicia po turnie są równe dużemu zakładowi (na przykład, 4 $ w grze 2/4 $).
Gdy zakończy się licytacja po turnie, na stół wykładana jest kolejna odkryta karta wspólna, tzw. „river”. Jest to piąta, i ostatnia, karta wspólna w odmianie Omaha Hi/Lo. Licytację rozpoczyna pierwszy (pozostający nadal w rozdaniu) gracz, siedzący za rozdającym zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Odbywa się ostatnia tura licytacji.
Jeżeli po zakończeniu ostatniej tury licytacji w grze pozostaje więcej niż jedna osoba, ostatni gracz, który postawił lub przebił, pierwszy wykrywa swoje karty. Jeśli w ostatniej rundzie licytacji nie został postawiony żaden zakład, swoje karty jako pierwszy pokazuje gracz znajdujący się bezpośrednio za rozdającym (zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Gracz z najlepszym wysokim pięciokartowym układem wygrywa połowę puli, a gracz z najlepszym niskim pięciokartowym układem – drugą połowę. Pamiętaj, że we wszystkich wariantach gry Omaha gracze muszą wykorzystać dwie, i tylko dwie, ze swoich czterech kart zakrytych w kombinacji z dokładnie trzema kartami ze stołu. Gdy więcej graczy ma identyczny układ, pule high i low są rozdzielane równo pomiędzy posiadaczy tego układu. Jeśli układ niski nie wystąpi (nie jest spełniony warunek „eight or better”), cała pula trafia do posiadacza/-y wygrywającego układu wysokiego.
Po przekazaniu puli zwycięzcy można rozpocząć koleje rozdanie. Żeton wskazujący symbolicznego rozdającego przechodzi do kolejnego gracza przy stole zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
W grach Fixed Limit, Pot Limit i No Limit Omaha Hi/Lo obowiązują takie same zasady, ale z kilkoma wyjątkami:
W oprogramowaniu Staruniv nie jest możliwe postawienie mniej lub więcej, niż jest to dozwolone. Suwak i okienko obstawiania pozwalają wyłącznie na wybór zakładów w ramach wyznaczonych granic.
Omaha Hi/Lo szybko zyskuje coraz większą popularność – zwłaszcza wśród graczy internetowych. Chociaż więc opanowanie jej zasad może zająć trochę czasu, jest to doskonała rozrywka, której zalety wielu graczy nauczyło się już doceniać.
Jeśli w ogóle nie orientujesz się w zasadach pokera Omaha Hi/Lo, zalecamy najpierw wypróbowanie tej gry za darmo i bezpieczne jej opanowanie. Wszyscy gracze są zawsze mile widziani przy naszych bezpłatnych stołach, gdzie mogą rozwijać swoje umiejętności, zanim zaczną grać w pokera na pieniądze.
Jeśli chcesz zagrać w inne odmiany gier Hi/Lo, polecamy wypróbowanie pokera Stud Hi/Lo, który również cieszy się dużą popularnością. Obie te gry to miła odmiana w stosunku do najszerzej rozpowszechnionego pokera Texas Hold’em i obie są również dostępne w formie turniejowej.
Omaha Hi/Lo to tylko jedna z licznych oferowanych u nas odmian pokera. Zapoznaj się z całą ofertą gier pokerowych.